Sensizlik dağlarının rüzgârında savrulurken,
Yorgun sözcükler taşıyor ellerim.
Yüreğim tıklım tıklım yorgunluk dolu,
Şiirlerimde sessiz cümlelerim.
Bahara durmuş günebakanlar gibi,
Yüreğimin güneşini görmeliyim.
Umarsız acıların kurduğu pusuda,
Kamçılanıyor saatlerim.
Akşamın kızıllığı süzülürken kirpiklerimden,
Sarı yağmurların hüznü basıyor.
Zamanın kör dehlizlerinde gezinirken geceler,
Göz pınarlarımda şebnemlerim donuyor.
Ömürden döne döne uçan turnalarla,
İçimde şakıyan kuş ta uçtu uzaklara.
Zaman ellerimin arasından kayıp giderken,
En güzel şiirimi yazıyorum susarak sana.
Nursel Camcı/Sakarya
