Kalbimin sesini dinle.
Geceden sehere döner vakittir sana hep,
Karanlığını sarhoşluğun adımlarına koyup,
Denizin kıyısına kurulan bir ev viraneliğinde.
Her yerinden rüzgâr geçerken verdiği sestir,
Kum taneleri desem değil,
Çakıl taşları desem eksik kalır.
Bir deniz kabuğu içine yerleşmiş de,
Kimsenin sesine sözüne tahammülsüz,
Dalga sesini dinler gibi,
Seni diliyorum her katrede.
Sen ki ömrümün özeti,
Kozadan çıkmak da özgürlük değildir bazen,
Kelebek olup ömrünün sonuna dönüşmek de.
Ben yoluna yorgun kafesler içinde bir kuş,
Kafes açılsa da uçmazdım senin yüreğinden.
Sen bilmezsin kendini,
Ayda yaşayanın ayın o güzel parlayan ışığını bilemediği gibi.
Sen ise kendi renklerime sesimi boya,
Sana olan aşkımı boya.
Boya ki yasaklansa da yazmam bir gün,
Akıp dizelerimden eriyerek renklerin,
Yazsın yine sana olan şiirlerim.
Kanlı ciğerlerimin kırmızısıyla sana olan sevdamı,
Yüreğimin beyazıyla doyulmaz olmanı yazar dinlersin.
Bir deniz kabuğunu al,
Koy kulağına kapa gözünü.
Kalbimin sesini dinle,
Kıştan bahara dönüştür,
Anlatır yağmurları hışırtıları sana.