Akşamsefası açınca görünür hüsnütalil
Yüzüme eser o ân kokun efil efil
Yaprakların titremesiyle kıtalara bölündü dünya
Düşün, kökümüzü kurutur o bir damla çiğ uğruna
Onu diken eller kime ait?
Onu diken eller deliliğe teşhir
Saksı kafam bir ton, bir ton kafam lahit
Ve kurtuluş için biraz olsun kırmak gerekir
Umuyorum buradan akacak gökkuşağı
Islanacak bu izbe koru ve yolları
Daha soğumamışken karışır kanın çamura
Boy verir aşk paçandan yukarı dolana dolana
Yazık, sefalar kapanıyor şimdi
Mor taçlarında uyuşukluk var
Bu lanet hangi fesadın kem dileği?
Acıyla inler artık kerahate kadar
Gece, devriliverir adamın ayakları altına
Kimse sormaz mı,
“Nasıl olur da bu kadar güzel kokar bu dört duvar oda?”
