Ne rengine baktım ben, ne ırkına, diline.
İnsanı insan yapan, muhabbettir biline.
Dönemem ki sırtımı, kardeşimin yüzüne,
Uymuşken Mevlana’nın çağrısına sözüne.
Dergâhında erenler, gel diyordu inatla.
Ne garip uçmuşum ben, olmayan bir kanatla.
Yunus’un heybesinde, mutlak bir sevgi vardı.
Sevgi âdeme namzet, sevgi âdeme yârdı.
Havva’nın yüreğinde bu ızdırap çok erken.
İlk kardeş kavgasına, Kabil imza atarken
Mahşeri kalabalık, sanma ki dünya dardır.
Kardeşimin gönlüme, sığacak yeri vardır.
Ey insan silkin artık, kin senin harcın değil.
Bir kere de büyük ol, aşk nazarında eğil.
Aşk varsa yakmaz ateş, boğazı bıçak kesmez.
Aşk varsa İbrahimler, aşkı bilene küsmez.
Aşk varsa öz yurdumda, gözlerden yaş kesilir.
Cümle nifak odağı, kahrolur taş kesilir.
Zemzem membaı olur, aşkla dokunduğun yer.
Ey insan cümle cana, yüreğinden bir yer ver.
Sevgi ayın şavkıdır, o şavkla ışır didar.
Büyüktür insanoğlu, kucakladığı kadar
Dinlerin kardeşliği, gönüllerin son akdi.
Bekliyor Ehl-i Germuş, ezanı iftar vakti.
Süryani, Arabı Kürdü, gönül tartısında denk.
İbrahimî bir şehri, ne kin beklesin ne cenk.
Mezhepler kucaklaşıp, kenetlendikçe her din
Ey âdem sen o vakit, aşkın sırrına erdin.
Göçmen kuşlar tek değil, yalnız gezmez bulutlar.
Dallar bile baharı, cümle filizle kutlar.
Yağmurun bir katresi muhabbetten oluşur.
Her biri birbiriyle yeryüzünde buluşur.
Sürgülü kapıları, sen çal da açar yunus;
Kardeşliğimiz kadar, var mı başka okyanus?
Birlik duygusuyla biz, bir katreye sığarız.
Batsın diyene inat, yeni baştan doğarız.
İkiliğin kastına akıl ermez sır ermez.
Ayrılık tohumları bu toprakta yeşermez.
Benden çıktıkça ben biz olmaya yürüdüm.
Gök kubbem karanlıktı, ay şavkıyla bürüdüm.
Birlik aziz bir yolcu, mihmandarıydı ruhun.
Selamete götüren gemisinde o Nuh’un.
İsa’nın elinde Âsa, Ali’deki Zülfikar.
Birlik, yüce dağların zirvesini tutan kar.
Ben demedi o asla, biz diyerek yakardı.
Yusuf’u kör kuyudan yine birlik çıkardı
Âdem yıksın kibrini, kör nefsini bağlasın.
Ne bir İbrahim yansın, ne Zeliha ağlasın.
Yan sende yananlarla, yandığın kadar hürsün.
Yan sevginin nârında âlem bir ışık görsün.
Çatlamış dudaklara çoban çeşmesinde su.
Cümle insanadır bu kardeşlik okuntusu…
