Mabet’im matem’im olur dudaklarımda
Ağıt olur dilim, kilitlenir hücrelerim..
Tüm uvzuvlarım savaşırken, tüylerim ağıt olur tenimde..
Tenim beyaz, tenim siyah, tüm renkleri alacalığına kavurmuş tenim kömür karası izlerim…
Ruhumu kamçılarken var ettiğim medusa, büyür büyür ve ruhumun sarmalayıp lahite dönüşür içinde buzkıran , cenk ederim varlığımla…
Varlığım, öyle kimdi o bitmek bilmeyen varlığım…
Kutlu olsun şerefine..
Hoş geldin ben..
Hoş geldin…
