Şiir

Bir zamanların al renkli gülleri;Son kurulma tarihi geçmiş hayaller gibi, Bozarıp gitmişsiniz.Altını özenle çizdiğim satırların bekçileri, Hiç unutmam sandığım anların...

Bir alacakaranlık onları yutmadan Çıkmışlardı yola Sırtında bebesi, ateşten bir top Kor gibiydi yanakları yavrunun Dokunsa yanıyordu elleri anacığının, bakınca...

Temizledi senelercekiralık eviniev sahibine aidiyetleDuvara sorduğundayankılandı tozlarkendi evine ulaşamadangençliğini tüketinceÖlümü kulplu bardağındahiçbir dudak izi bırakmadımor çiçekli toz bezinin izinde

Ben olmayan beni bıraktım kapıda Girdim içeri, söndürdüm ilk akşamdan tüm ışıkları. Kaldım salt yalnızlığımla başbaşa. Kendimle kalmak marifet değil...

Bana seni yasakladılar Zenobia Bir daha göremezmişiz mermer evleri, Renkleri kıskanacak Ve maviden kaçacakmışız İşte o vapurun sesi bedenimi delmiş...