Lambaları yakar mısın anne
Karanlıktan çok korkuyorum
Verdiğin öğütleri tutuyorum aklımda
Neye yarar bilmiyorum
Cahilin haklı olduğu bu dünyada
Cam kırıklarını sıkmışım avucumda
Açsam kanar, açmasam sızlar
İçimdeki doğruları söylesem,
Hayır diyor bir yanım
Zafiyetlerime dokunuyor acım
Dayanamıyorum
Sobaya bir odun daha atar mısın anne
Üşüdüm, titriyorum
Sakla beni koynunda, kimseye verme
Sandıklarda küflü anılar gibi
Karanlıktan korkmuş çocuklar gibi
Yüreğime inmiş yumruklar gibi
Nefes alamıyorum
Elimi avucunda tutar mısın anne
Ellerim boşlukta tir tir
İçim ürperiyor
Üstüme bir yorgan daha ört
Kısık bağırtılarımın umudu bitmiş
Anılarım içimden uçup gitmiş
Tutunamıyorum
Bana neler oluyor anne
Verdiğin teselliler yetmiyor
Ne diye yüzleşiyorum ki kendi kendimle
Kar beyazı güvercinlerin ne işi var penceremde
İçimdeki acılar neden geçmiyor
Kapımda kocaman bir kelebek nöbette
Zaman akıp gidiyor
Sen kelebek oluyorsun ben güvercin
Ben mi göğe yükseliyorum gök mü yere iniyor
Bilemiyorum
