Amansız boşluğun pençesi beni yakalayınca
Gök gürler, yağmur yağardı
Sonra bir anne gözlerinden uçurumlar doğardı
Konuşmak durmazken lafügüzafta
Rayihanın rengi hep bana sorulurdu
Öylesine keşfedilmedi Öklid’in teorisi
Jüpiter’de asılı duran kalp kapakçığıma bakın
Adil değil benim sizden üzgün olmam
Mutsuzluğun dengesini bana sorun
Sözlerin kamçısı olur mu ıssız anlarda
Dingin bu dehlizlerin derin dalgası
Yıldızlar tekerlerinde coşkun anıların
Bir gezegen sevdasıdır dönüyor devran
Hayatın içinde bir yaşam olmak vardı
Gölgenin hissinde bir insan.
