İşçiler İşçiler / Metin Arpacı

I
İşçiler beyaz maviydi fabrikalarda
Hafta içi sekiz buçuk, on sekiz buçuk ya da vardiya
Liseden terk gençler buralarda bölük börçük
Ustabaşı dediğinden çıkılmaz; daima çarklar dönecek!
Ne yaparsın ekmek yağlı
Elbisen kirli, yüzün kapkara, mavi işçisin
Ahmet boyahanede yüzü, her tarafı bembeyaz
Kibritsen değişen bir şey olmaz
Sadece yanmak için varsın
II
Tişörtü yağlı işçiler, insan olur işçi servisinde
Evde bir tas yemek işte yetiyordu yaşamak
Üst kat beyaz boyadan; içinde gıcır gıcır elbiseler
Yazın sıcağında alevdi işçiler; terden ıslak ıslak
Mavilere klima, vantilatör!
Üst kat neden duymuyor?
III
Oysa patronun odası yazın rüzgârdan, kışın güneştendi
Beyaz maviydik burada; insan sokaktaki adımızdı
Maaş yatınca belki hoplayacaktık sevincimizden
Bakma bize, boğazdan bağlı zincirimiz patrona;
İşte bunlar bitirdi bizi; beyaz giyip mavi öldüren
Hep kapitalizm, sömürü ve vahşi yırtıcı para!
Yirmi dört saat durmayan çark kanımızı içti;
Ölünce… Ölünce ve ölünce başladı.