Bazen öyle insanlar hayatlarınıza girer ki hayatlarınıza girerken attıkları her adımda adım attıkları yer yeşerir, papatya açar, mevsim en çetin kış olsa dahi anne şefkati gibi olan bahara çevrilir. Ve insan oğlu bu gibi insanların kıymetini bilmez. Bu sonuca ise o insanların mesajları, sesleri, gülüşleri olmadığında fark eder. Siz, siz olun bu insanların kıymetini iyi bilin; bilin ki onlar hayatınızı bahara çevirmeye devam etsinler. Bu yazıyı yazma sebebim böyle bir insanla karşılaşıp onun kıymetini bilmediğimden değil, aksine kıymetini bildiğimdendir. Sadece bazen hayat o insanları sizi sınamak için etin tırnaktan koparılmaması gerektiği halde koparılmasından doğan dehşetli sancıyla hayatınızdan koparıyor. Gelen her bildirimi o yanımızda şu an olamayandan gelmiş gibi telefonu her aldığımda yeni biri Müslüman olduğunda nasıl seviniriz o gibi seviniyorum ama mesajın ondan gelmediğini gördüğümde ise adeta beynimden vurulmuşa dönüyorum. İyi insanları bulmak zordur, onları bulduktan sonra onların size güvenmesi daha zordur.
Hayat bazen her şeyi ile iyi gider, gidecektir de bu herkesin başına gelmiştir ama sonra ayağınız bir taşa takılır ve düşersiniz. Yerde durup beklerseniz birilerinin sizi yerden kaldırmasını daha çok beklersiniz. Siz kendiniz kalmaya çalışırsanız da bazen kalkabilirsiniz bazen ise elinizden hiçbir şey gelmez. O çaresizlik duygusu insanın elini kolunu bağlar.
Her zaman güçlü olmaya çalışmak insanları yıpratır. Bazen zayıflığı, acizliği tatmak da gerekir. Bu insan olduğumuzu, hata yapabilecek olduğumuzu bize hatırlatır.
İnsan olduğunuzu unutmayın saygı değer dostlarım, bunu siz kendinize hatırlatmazsanız insanlar size bunu asla hatırlatmazlar.
17.09.2024
