Kış soğuğuna batırdım
kuş yalnızlığımı
zaman tökezlediğim taşlı yol
her bir yaşanmamışlığım
atlatılmış ilmek ömürden
yazgıma kara mil çeken
kâhinin kahkahasıdır beni kahreden
olduramazsın dedi olmadı
hezimet mi meziyet mi
kader karşısında şu sefil şairliğim
nedir bu sürgit müphem
hangi akımın aklıdır
beni yola revan eyleyen
edep mi edebiyat mı
hakkı hak için söyleten
dolduramazsın dedi dolmadı
nihayet bulmadı çilem
yaktım ehliyetini
yitirdi ehemmiyetini
gelecek vaat eden umudum
umduğunu bulamadı
bulduğuna razı ettim
kırdım kibrini kibela gönlümün
o gönül ki gam tümörü
ne ukdeler gömülü
bulamazsın dedi bulamadım
kuş yalnızlığımı sağaltacak
o efsunlu likörü
