Dev kafamın içinde delirten sesler yankılanıyor.
*
Anımsıyorum,
Mutluluk yorgunluğu denen
Bir his var.
*
Hep mutlu insan pozlarıyla dolu bir odadan sessizce çıkmak istemişimdir.
*
Ezelden beri partiküller birbirine tutunma çabası gibi boş bir uğraş içinde.
Her şey her şeyden uzaklaşacak…
*
Duyuyorum, çürümüş gövdemde açan
Şeftali rengi verbenanın kokusunu.
*
Bir gerçek var yüzleşmem gereken.
Yeraltı suyu gibi gizli,
İçimde ve büyüyor.
*
Organlarımın yaşam hırsını anlamış değilim…
Fikrimi soran tek bir organım yok.
*
Sadece durmak istiyorum,
Ama beynimde sürekli “Hadi kalk!” diyen
Çalçene bir şıllık var.