Deniz Feneri Yorgun gözlerinde parlardı umut; En derin karanlıklara meydan okurken… Bir uyanırdın ki dalgalar korkardı! Bir yatardın ki sessizliğe, Sessizliğin çığlıklarına koşardı gemiler Seni görünce… Sen deniz feneri Gidemedin hiçbir yere… Gidenleri seyrettin hep yaşlı gözlerle İçinde; Hoşçakal diyebilmenin acı gerçeğiyle Kapadın gözlerini karanlık geceye…
Not: Bu şiir, İnsancıl Dergisi 275. Sayısında yayımlanmıştır.