Sevgi doluydular çocuklar,
O güzelim günlerde, körpecik umutlar içre.
Kulaktan kulağa oynarlardı burcu burcu ilkyazlarda.
Yakartop oynarlardı uzun uzun, yaz hiç bitmeyecekmişçesine.
Sıcacık ellerine uçuçböcekleri konardı haylaz haylaz.
Uçururlardı onları sonsuz sevileriyle sonsuzluğa doğru.
Ağaçları kutsarlardı tomurcuk tomurcuk, dirime dirim katan ilkyazlarca.
Yaşam onlarındı.
Kuşların öğütlerine kulak tutarlardı yalnızca.
Gökyüzü salt onlar için gömgöktü.
Güneş bir onlar için doğardı.
Bengi yoldaşlardı hepsi iyilik yolunda.
Hiç mi hiç büyümeyeceklerdi çocuklar:
Yitirilmemiş belleklerde, öldürülmemiş gönüllerde sürecekti yolculukları.
Onlar güzellikler içinde,
Sürgit birer çocuktular.
Gökhan Çağlayan, 2024 Akarayı, Seyhan (iletişim için..: yedigir@hotmail.com)