Kapı çalmıştı, kapı çalardı, kapı neden vardı, açmak ve kapatmak için, birileri gelir, gelen birileri geldiği gibi de giderdi, kapı o yüzden çalmıştı, şu an beklenen bir kişi yoktu ama kapı çaldığına göre demek ki plansız da olsa biri ya da birileri gelmişti. Kapıyı açmalı mıydı yoksa açmamalı mı ya da duymazlıktan gelmek diye de bir şey olduğuna göre çayını yudumlamaya devam mı etmeliydi. Aslında çayı tazeydi gelene de verebilirdi, gelen her kimse her halde bir fincan çaya hayır demezdi, kapı açılması için ısrarla çalıyordu, açmak ya da açmamak işte o şimdi bu gel git düşünceleriyle bir yudum daha çayından aldı. İçinden sayı sayacaktı mesela elliye kadar çok mu abartmıştı, yok çok değildi ve elli dediğinde de hala kapı çalmaya devam ederse açacaktı ve saymaya başladı. Bir, iki, üç. Hey bir dakika elliye kadar ikişer ikişer mi sayacaktı yoksa birer birer mi henüz buna karar vermemişti tek sayılarla da başarabilirdi elliye ulaşmayı, kapı hala çalıyordu, teker teker sayarak henüz yirmiye gelebildi, bu arada çayını içmeye de devam ediyordu, saymasına engel değildi. Son bir yudum daha aldı ve elli. Kapı çalmayı bırakmıştı, hay aksi tam da açacaktı, gelen kişi hakkını kaybetti, bir fincan çay içme şansı artık yok. Yerine oturmamıştı henüz ve kapı yeniden çalmaya başladı. Bu sefer sayı saymayacaktı, nefesini de tutmayacaktı, onu daha önce yapmıştı, çok da başarılı olamıyordu, yetersizdi bu konuda. İçinden sayı sayarak, gözlerini kırpmamayı deneyebilirdi aslında tam da şimdi, bu konuda kendini geliştirmeyi düşünüyordu. Kendisiyle iddialaşmayı da çok severdi, hadi şimdi iddia zamanı olabilir, kapıyı açacağım ve gelen kişi kadınsa kazanmış olacağım, erkek ise kaybettim diyeceğim. İyi ama neden kadın kazandırırken erkek kaybettiriyor ki, haksızlık bu, ama neyse bu sefer kadınsa kazanayım bir sonraki kapı çalışında erkek geldiğinde kazandım diye iddialaşırım, eşitlenmiş olmaz mı, olur herhalde. Ben en iyisi kapıyı açayım.
