Son cümlesi okunmasın diye yakılır mı kitaplar?
İçilmişse gözlerin daha önce, aynı bakabilir misin dalgalara?
Ağustos’un orta yeri uzaktan anason kokuyor şimdi.
Rüzgârdan anlamalıydım oysa ki,
Kayalara vurduğum o akşamüstü…
Şimdi dilimin ucunda o ünlü dizeler Can Yücel’ den…
“Bir başka sefere kaldı hikâye; bahar gelecekti gelmedi…”
Ben daha uyanmamışım.
Tan yeri sonlandı; sabahın ilk ışıkları…
Günahsız halde gözlerini arayan gökler.
Güneşliğimden kurtulmayı başaran gün ışıkları doluyor odama.
Nihayet kendi yangınını paylaşabileceği bir ölümlüye rastladı.
Gözlerin ve dizelerim arasındaki aydınlığa “hoş geldin” de.
Önüme çıkan her tümsekte dizlerimi parçalıyorum.
Bilmelisin ki,
Karanlıklarımı sen aydınlatmalısın…