Hayatımızdaki en büyük farkındalıklar, gözle gördüklerimiz değil; kalbimizle hissettiklerimizdir. Çünkü insanın ruhunu en çok kıran şeyler, duyguların arkasına gizlenmiş küçük...

Sevmek için bekleme, Ansızın gelir aşk, Rüzgarla, yağmurla, Geceyle, gündüzle, Umutla, baharla gelir. Sonra bazen uğramaz bir daha, Çok istesen...

Seni sevmek, Kalbimin değil, Ruhumun ihtiyacıydı. Güzel sevmediler hiç beni, Kalbimle gittiğim insanlar, Kalpsizlerdi hep...

Her şeye rağmen mutluydum, Hayat bana dost iken... Aslında bir tek seni severdim, İğde ağacı yok iken. Baharla birlikte koklardım,...

Seni sevmekten sıkılmadım, Ama artık içimden gelmiyor. Çarpmıyor seni görünce kalbim, Kuşlar konmuyor pencereme. Senin için gelmiyor bahar, Ve ben...