Karadeniz kıvrımlı baygın deniz kızı
İstanbul’un kısık lambaları altında
Suyun altında parlak kumlarda bir ben görürüm seni üzme
Ege kırık bakma bana platolarınla ovalarınla
Güneyde bir gül açar kuyruğunun ucunda
Doğa yeraltında yürüyor hâlâ saçları dağınık
Volkanik kıvrımlı genç dağlarına uzanarak
Memleketim sular altında Ay değmedi daha ortasında yanan
alevlerine
Taşından, toprağından, havasından çıksam soluyor akıl bu
vücutta
Yalova ilk kurbanını verdi Trakya’dan çıkan Han’a
Pazarcık sır kalır akarsularda dev kazanı Kam’lara
Gönlüm Ay’a dönük bu Gökkubbe altında
Hatay’ın çiçeklerine dolanır ayaklarım
Sevmek nedir anlarsın o ilk gecede tüten ocaklarda
Bağımsızlık yalnızca yaşayana değil yaşatana da
Bu kahraman hanlar etrafında bir şehit uyumaz
Tekirdağ’da çam kozalakları altında
Gözleri kapanmaz çayır olur Kars’a
Memleketim en güzel duamsın de bayrağım alnımda
Sağol yaşa
Güneş sulara batana kadar
Senin olacağım uyuyacağım koynunda
