Köklenmiş Acı
Gelsen diyorum,
Ama biliyorum…
Yetmiyor artık sadece gelmen.
İçimdeki o kırık dal
Sadece kırık değil,
Köklenmiş acıya.
Sensizlik işlerken iliklerime,
Seninle olmak bile
Aynı sızıyı taşıyor artık.
Tam da suramda bir yer var hâlâ senin için,
Ama o yeri de kaybediyorum
Her denememizde.
Baksan…
Baksam…
Bakışsak yine…
Ama bakışlarımız eskisi gibi değil.
Roman yazamıyoruz artık.
Harfler dağılıyor gözbebeklerimizde.
Denesek diyorum,
Sonunu bilsek de.
Ama artık
Kimsesizce değil —
Kendimizsizce kalıyoruz.
