TANRI/M BİR ATIN ÜSTÜNDE İÇİYOR KANIMI USULCA! / Binnaz Deniz Yıldız
Darağacı sessizliğinde çoğalıyor şehir, şehir çoğalıyor
Rakamlar, semboller, gözler… Kalbimin evlatları
Kolumda lam ve mimden dövme. Çocukların hiç doğmadığı sala
Yaralarım eflatun çiçeği… Karanlığın merkezi. Duvar içinde duvar. Ellerimden çıkan saçlar, aslanlara yem. Ağaçların günahı: Kaos
Gerçekliğin öç damıtan kâtibi, ten yazısıyım: Ağrının halesi. Demirden bir tutsağım, kentin Gestalt bilmecesi
Yarım parçam suya inen derviş, göğsümdeki şakak durmadan eriyip dönüyor, özür dileyerek İsa’dan
Ben: Deccalın sonsuz varlığı. Sırtımda ipekten alevle ıslattım okyanusları
İniyor şevkat bir kadının rahminden yukarı. Yansıyan ruhuma meleklerin yaşları… Tanrım bir atın üstünde usulca içiyor kanımı!
Mahkeme salonunda sanıktım. Katli vaciptir, yazan afiş rengi. Ve şehir darağacı sessizliğinde çoğalıyor, çoğalıyor
Kuşların kanatları yok, yankısı ağaçların. Karanlık kısır döngü aklın yamacında. Tanrı/m bir atın üstünde içiyor kanımı usulca!
