Sokaklardayız, kuruydu ıslandı acı tazyikli suyla
İklimlerden iklim beğen biz tomadayız
Hür iradem ata mirası, omuzlarımda yıldızlar
Ben ezenden beridir ezilirim ezildiğimi bilmem
Kalabalık bir çaresizliğin içinde son nefesimi
Yeni doğacak bir nesle veririm
Durma barikatlar çiçekten korkar çelikten değil
Yürüdükçe açılır korkusu korkutanın
Bir halk yürüyorsa birileri dur dediği içindir
Durmak ki bir milletin şah damarını zorlamaktır
Nasıl toparlanır bu kadar insan diye sorma
İşsiz bırakılmıştır, beş parasızdır, umudu kalmamıştır
Yerine milyonlarca muaddelinde halk konuşlanmıştır
Dil bilmez, dert bilmez, geleceği görmez
Sen uyursan herkes ölür türküsünü duymaz sağırdır
Kızlı erkekli ayrıştırmalara inat bir araya gelip kahkahalarını atmıştır
Durma durduranlar türkülerden korkar tüfeklerden değil
Yürüdükçe açılır koridorları sarayların
Bir halk yürüyorsa birileri dur dediği içindir
Durmak ki bir milletin şah damarını zorlamaktır
Kitapları yaktılar, çiçekleri soldurdular, hayvanları boğdular
Baharı tutuklayıp zemheriyi saldılar
İçimizde büyüyen zeytini kanla suladılar
Avuçlarımızda toprak yüreklerde yanan özgürlük ateşi
Büyüyecek tüm fidanlar, denizler uyanacak
Bir gün ama yarından da yakın, sesi geliyor adımların
Durmuyor formaların içleri de direniyor gözlerinden belli
Öpüyorum yaşamıma atanan kayyumu
Her kim ki nefesimi alıp almayacağımı belirliyor öpüyorum
Bir halk yürüyorsa birileri dur dediği içindir
Durmak ki bir milletin şah damarını zorlamaktır.
Zorlamayın beyler, zorlanan her damar yakındır patlar.
