“Bir buçuk ay ömrü kaldı,” dedi doktor.
Zaman tahta çubuğa alınmış, bir parça ağda:
çektikçe uzağa kaçıyor.
Günlerim, bir kepçe tuzsuz çorba.
Onsuz hayat, bilmediğim bir şarkı.
“Ya çocuklarım olmasaydı,” diyor, yatağında doğrulurken.
Bir şişe kolonya getiren, “biz aileyiz” diyor.
Genzimi yakan koku bahane,
göz yaşlarımı tuvalete saklıyorum.
“Allah’ın dediği olur,” diyorlar.
Kalbim yüreğime dar geliyor



