Liyakatsizlik etme benim dünyamda
umutsuz çıkma karşıma
penceresiz bir evde yaşama,
ya da balkonsuz bir ofiste çalışma
hiçbir zaman.
Yanına uğrarsam;
liyakati de isterim
umudu da,
balkonunda iki tabure isterim
ikimizin oturacağı.
Bir gün gelirse
oturalım sabahlara kadar,
işin gücün rastgele
balkona beraber çıkalım
taburelere oturalım,
arkamıza yaslanamayalım,
iki üç hergele geçerse sokaktan
beraber gülelim.
Sonraları akıp geçsin yaşam,
sanki bu olanlar hiç olmamış gibi
sen işine dön
ben döşeğime,
günlerden neydi unutayım tekrardan
seni düşünmekle geçmesin zaman.
