Tahtında Çürüyen Zalim / Nevin Yılmaz

Ah ! Azizim şöyle,

Masalar kurulsa açlar ülkesine.

Karınlar doysa tıka basa.

Bir çocuk uzatsa elini, tutsam ,

Götürsem onu düşler ülkesine.

Sonra bir tane daha,

Bir tane daha.

Masaya ne koyacağımı bilemesem.

Senden bir gülüş, benden bir bakış.

Ahh! Azizim.

Her şey tam gibi, hiçbir şey tam değil.

Kokusuz çimenler gibi yeşilim.

Yüzümde donup kalıyor gülüşlerim.

Gökler yarılsa, yıldızlar düşse

Dağlar yürütülse.

Kayıp kelimeler gökyüzünden dökülse.

Erişemese zalimin kanlı eli bize.

O çok değerli koltuklarıyla çürüseler.

O koltuk bir taht değil ,

Yaşamla ölüm arasında donmuş bir ara kat.

Yıllarca sırt çevirdikleri halk toprak olsun artık onlara.

O koltuklar bir mezar.

Bırakın gömün hepsini.

Toprak almasın onları

Yağmur düşmesin üstlerine.

Ahh! Azizim,

Bir çocuk uzatsa elini, tutsam.