Gül olup da bülbüle kast eden sensin
Bir gül için bin dikene su veren de sen
Şems olup gönüllerde parlayan sensin
Şem olup pervaneyi tutuşturan da sen
Yüzük taşı olup bizleri halka eden
İnci tanesi olup deryaya gizlenen
Har olup sinelerde ve tenlerde tüten
Ateş olan tencerenin canında sensin
Bir kandil gibi gönülde ışığı yanan
Elek olup buğdayı samanı ayıran
Her fırsatta her zaman hakkı haykıran
Hakikati ise daim kayıran sensin
Altın olup taç olup başlarda taşınan
Güzellikte Yusuf’u geride bırakan
Elleri değil yalnız kalpleri doğratan
Alemlere rahmet olan o habib sensin
Oyunlar kuran bazen de oyunu bozan
Türlü donlar giyip o gülden nazik olan
Bülbülün feryadı yüzünden yazık olan
Gözden uzak gönüle yakın olan sensin
Ballar balısın yağmalattıran kovanı
Canlar canısın vardı ya nurdan olanı
Küntü kenzen mahfiyyen sırrının ayanı
Hakikatin apaçık beyanı sensin
İbrahim sensin ateşi gülşen eyleyen
Musa sensin Tûrunu nura dönüştüren
İsa gibi ruhullah sırrına erişen
Ölülere nefes olup dirilten sensin
Fatihanın tefsirini boşuna yapma
İzliyorum yüzünde gözünde kaşında
Manası seziliyor suretin nakşında
Kudret kalemiyle yazılan yazı sensin
Rüya mısın gerçek misin ayırt edemem
Sarhoşunum yıllardır kendime gelemem
Ne kendimi ne de başkasını bilemem
Aşk meyini doldurup sunan saki sensin
Allah hitap etti meleği Cebraile
Seni işaret etti cümle gök ehline
Bu kulumu seviyorum nidası ile
Tüm mahlukata sevdirilen maşuk sensin
