Sadık Olan Dönmez Geriye
Sevda sevda diye düştüm iz’e, yurt nerede, yâr susar
Sadık olan dönmez geriye, çiçekli çardak solar
Gelen gider, konar bu göç, sır ararım an’ın içi
Yakınırım ben bu nefse, ünü, övgüyü unutur
Hevâyı kökünden söktüm, nice diyarlardan geçtim
Her soluğumda sevdayı duydum, sümbülü, nârı savur
Hiç’e yüreğimi verdim, yoluna ömrü serdim
Sanmayın ki oldum kâmil, gururla destanı yırttım
Sevda diye düştüm iz’e, yurt ararım, yol sorarım
Sadık olan dönmez geri, çiçek solar, ben kurarım
Gelen gider, konar bu göç, sır ararım an içinde
Yakınırım ben bu nefse, ün savrulur söz dilinde
Hevâyı kökünden söktüm, nice diyarlardan geçtim
Her soluğumda sevdayı duydum, gülü rüzgâra seçtim
Gönül diye açtım sesi, iz sürerken taş çatladı
Yol uzadı, yâr suskundu, göğsümde söz kanatlandı
Bir gelenle bir gidenle, an’ı tarttım, yük çözüldü
Nefse küstüm, şöhret sustu, içimde sır çözülürdü
Hevâ yandı, kül savruldu, nice dağlar devrildi
Her soluğum sevda oldu, gül soldu, renk çevrildi
Hiç’e vardım, canı koydum, yolun ucunda durdum
Sanmayın ki oldum kâmil, gurur sustu, ben vurdum
Mehmet Aluç
