Rabbim, bir necip fazıl değilim
Ama ben de emdim kaldırımları30
Ben de sokak ortasındayım;
Uzanıp giden çok uzak bir düş gibi
Bir düş ki bu soğuk zemine kanıyorum,
Bu yas, bu ağıt; kendime.
Şu insanlar rabbim;
Sokaktan sokağa sapan
Ellerinde mağaza poşetleri
Etlerinde dert; siğil siğil
Bu telaş, bu koşuşturma; kendime
Uğultuları insanların
Bir feryat gibi; kahır kahır
Bin tabaka yüzlerinde
Bin tabaka; kalın kalın
Bu yeis, bu çıldırış; kendime
Kalabalığın uğultusunu bastırıyor
Kalabalığımın uğultusu
Kesiyor göğsümü kabalığın kusturucu tonu
Kimsesiz olmasına kimsesizim
Rabbim bu kesikten dökülenler kim?
Göğsüm bu sokakta bir denizdir
Bir ben boğulurum.
Ne yakamoz bilirim ne dolunay
Sütliman olmasına sütlimanım
Bu kasırga, bu felaket; kendime.
