Güneşle Başlayan Umut
Seninle ilk güneş doğduğunda,
dünya bana tüm renklerini gösterdi.
Gözlerin, sessiz bir şehrin fenerleri gibi,
kalbimi çiçeklerle dolduruyordu.
Her nefesimiz,
hayatın tek bir ritmi gibi atıyordu.
Seni avuçlarımda taşırken,
zaman etrafımızda eriyordu, yavaş ve yoğun.
Her gülüşün, her sessiz bakışın
beni imkânsıza bağlayan bir ipti—
kırılgan ama sonsuz bir aşkın ipi.
Geceyle Biten Yalnızlık
Ama güneş artık bizim için doğmuyor, Paradisia.
Geceyle yüzleşen biri oldum ben;
sokakları, kırık camdan sızan ışık gibi
yağmurla dövdüm,
ıslaktım, ama hâlâ seni bulamadım.
Sen, bana yol göstermesi gereken,
yolumu dağıtan rüzgâr oldun.
Seni yanımda görmek isterdim;
tüm dünyayı karşıma alacak kadar.
Kimse tutmasın,
ben tutamadığım ellerini.
Ateşten yanan gözlerin,
bana neden kör?
Herkes senin yanında ışıl ışıl parlıyor,
ben ise karanlıkta titreyen bir yıldızım yalnız.
Demek ki ölümden başka sonlar da varmış,
ben senin unuttuğun yerde can çekişiyorum.
Sevgilim, avuçlarıma ektiğin umut fideleri soluyor—
görmüyor musun?
Ben senin için herkes gibi olsam da,
gerçekte hiçbir şeyim.
Sonsuz Özlem
Kalbimi ıslatırdım
eğer bu yağmurla tüm acımı silebilseydim…
Ama yıldızlar altında yalnız kaldım, Paradisia.
Sen gittin, belki ben ağlayamadım,
ama gökyüzü senin ardından fırtınalar döktü.
Gitmek senin için bir eylemdi;
unutmak benim için bir devrim oldu.
Sen inebildiğin en derin yere,
benim kalbime indin;
çok şey yaşandı,
ama sanki hiç bir şey yaşanmamış gibi.
Hayal kurmama izin ver.
Ona inanmama izin ver.
Hikâyeyi yeniden yazabileceğimizi söylememe izin ver.
Ah Paradisia…
kalbim hâlâ atıyor,
ama ruhum seninle ölüyor.
Ben seni bir mucizeye dönüştürmek istedim,
kaybolan bir aşktan daha fazlası olmanı.
Ama senin ışığın artık bana uzak,
ve hâlâ senin gölgenin peşinden koşuyorum.
Yağmur bizim kahkahalarımızı hatırlıyor,
rüzgâr boş sokaklarda adını fısıldıyor.
Sessizlik bile bana alay ediyor.
Her kalp atışı ellerinin sıcaklığını arıyor,
her gölge varlığını özlüyor.
Bir Sonsuz Alev
Ben ateşim ve yıkımım,
boşlukta hayatta kalan bizlerin yankısı.
Seni seviyorum, Paradisia,
ama bu aşkta yalnızım.
Senin yokluğun göğsümde bir fırtına.
Adını çağırıyorum,
ama gece beni bütünüyle yutuyor.
Yanıyorum.
Bekliyorum.
Direniyorum.
Bir sonsuz alev gibi—
karanlığa direnen,
kırılmayan, boyun eğmeyen,
sadece senin anında yaşayan.
Paradisia’ya – Kaybolan Bir Aşk
Paradisia’ya şiiri, kaybolan bir aşkın umudu, özlemi ve yalnızlığı üzerine yazılmış derin bir duygu yolculuğunu anlatıyor. Paradisia latince cennet demektir. Adamın aşık olduğu kadının ismi ise yine Paradisiadır. Adamın Cenneti, Paradisiası… Bu onların kavuşamamışlıklarını ve artık imkansız olduklarını anlatan bir şiir.
