Kalabalığın içinde, onun bir parçası olmadan yürüyorum.
Bu nihilist kalabalığın resminde bir parça eksik olmalı; yoksa yarın sayfalar boş kalacak.
Bakınız, bu toplumdan artık bir Nazım Hikmet, Yaşar Kemal, Kemal Tahir, Sabahaddin Ali, Namık Kemal, Ziya Gökalp, Vedat Türkali çıkmıyor mu?
Birisi bu nihilist kalabalığın parçası olmamalı ki devri âlem uyansın.
Bir otçul hayvan gibi kapitalist düzenin, teknofeodalizmin dayattığı sistem içinde düşünme ehliyetini kaybetmiş; sorgulamadan yaşayan topluma, hayvan ile insanı birbirinden ayıran özelliklerin farkına varması için
bu nihilist kalabalığın bir parçası olmayacağım.
Asırlardır birçok medeniyeti besleyen Anadolu’muzu, Yakın Doğu coğrafyamızı ve tüm halklarıyla kardeş olan dünyamızı güzelleştirmek, yaşanacak bir hayata uyandırmak için aydınlığın, güzelliğin, insanlığın şairi olacağım.
Yaşamak sadece paralı adamların hakkı değil, kendisini dünyanın hükümdarı görenlere mısralarımda haykıracağım
Şu adamların akıl sağlığı yerinde değil; psikiyatri uzmanlarını göreve çağıracağım.
Ressam olacağım: fırçamla en kuytu, metruk yerleri maviye boyayacağım.
Bu nihilist insanlar uyansın diye kötülüğün ninnilerini susturacağım.
