Göğün yedi tepesine karanlıklar çekildi
Çabaladım bunca vakit afaki
Bekledim durdum aydınlığın parlak silüetini
Sessizliğin en ücra köşesinde
Belli belirsiz bir loş ışık zuhur etti
Koşup ışığa doğru uzattım elimi kayboluverdi
Aradım o cılız aydınlığın gölgesini
Çıkmaz sokağın anahtar deliğinde
Düşündüm bir süre ümitsizliğin eşiğinde
Aksimi gördüm kenardaki su birikintisinde
O zaman fark ettim aydınlığı
Sol yanımın penceresinde
