Sevgi aradık biz, başka kalplerde;
Sevdamız tutuştu, duman verdiler.
Bir gonca istedik gönül bağından,
Gülümüzü susuz, solgun verdiler.
Kırık bir umutla yaşadık biraz;
Dualar ettik hep, bekledik niyaz.
Biz güvercin idik dallarda beyaz,
Yuvamıza kara kuzgun verdiler.
Hayâller kurardık, dar geldi mekân;
Sevgi, saygı olsun, gerisi yalan.
Hiç mi yok huzurlu, güvenli liman?
Fırtınayı biçip, tayfun verdiler.
Sevgi beklediler, uzaklaştıkça;
İntikam güderler, kaçıp gittikçe.
”Kurtulalım, bitsin gazap!” dedikçe,
Oturup katlime ferman verdiler.
Töre diye sürdü kara zehiri.
Toplanıp kurdular, ölüm mahşeri.
Adımız kazındı, mezar üzeri,
”Adalet” dediler, kurşun verdiler.
Mahkeme kurarlar, hükmü çarpıtıp,
İyi hal! dediler suçu azaltıp.
Ruhumuzu söküp bizi ağlatıp,
Kefen biçer gibi, kanun verdiler.
