Bir aynaya baktım dün gece
Çatlaklarından sızıyordu zaman
Her parçada başka bir yüzüm
Her parçada başka bir suskunluk
Bir parçada çocukluğum vardı
Kirli dizler, çamur kokusu
Elinde defne yaprağıyla oynayan küçük ben
Bir parçada gençliğim
Çırpınan bir kalp
İlk defa korkuyla karışık sevda
Ve bir parçada şimdi
Suskun bir yolcuyum artık
Omuzlarımda geçmişin taşları
Ellerimde geleceğin boşluğu
Ama ne zaman kırık aynaya baksam
Her parça bana bir şey fısıldar:
“Hiçbir şey kaybolmaz,
Sadece şekil değiştirir.”
O an anlarım:
Yaralar da çiçek açar
Küllerden doğan kuş gibi
Her kırık parça
Beni ben yapan sessiz bir şarkıdır
Ve ben yürürüm
Kırık aynaların ışığında
Kendi gölgeme doğru
Ama her adımda biraz daha tamamlanarak
