Şiir

Ne çok yağmur üretiyor yüreğin / Hüseyin Sert Her güneşin batışında Gelip oturuyorsun Birazdan yine geleceksin Arkanda güneş kızıllığını Yansıtırken...

Kedi köpek olmadığım Günlerdi onlar İnsan türeviydim Utandım kendimden Düşüncelerinizden Çocuklara kızlara bebeklere Öldürülemeyen Ritüeller yaşadım Binlerce milyonlarca Uydurulmuş Masalı...

Bir göç hazırlığı bu Gidipte dönmemek üzere Rüzgarlarda dindi Yağmurlar yağıyor topraklar üzerine Bir güz yangını bu Sararmış herşey Uzakta...

Bu Şehir Pamuk ipliğine tutunmuş hayatlar Bir damla gözyaşı gibi süzülüp giden yaşamlar Birbirini tanımaz olur insanlar Baba oğul ana...

Rüzgarlarda dağıtmış Siyah saçını Anadolunun hangi Güney yamaçlarında yandı tenin Kuzey rüzgarları serinletmedi mi seni Nasırlı ellerin Susuz toprak gibi...