Nedir kuşların bu telaşı
vakit sanki kıyamet
kim örseledi bu sabah güneşi
neden böyle boynu bükük
günebakan çiçeklerinin
temmuza ne kaldıki şurda
dingin dalgaları kucaklayacak yalnızlığımızı ferah bir denizin
fecir vaktinde
bizi tökezleten şu kasisli yol
şu savurgan rüzgar, şu kırılgan an
çakılacak bir çırpıda gözümüzde büyüttüğümüz bütün yeisler
biz en çok toprağa aitiz
toprak da bize
elleri değil mi saçımızı örükleyen
bu şefkatli el
şu demir dirgen şu paslı pulluk
çıkınımdaki şu gevrek yolluk
tıpkı ben gibi
tıpkı sen gibi
tıpkı biz gibi
aitiz heppimiz zat-i âlilerine
öyleyse boş yere üzülmek niye
kapılıp buhranlı günlerin
sudan sebep seline
