kalleş bir nida söyleminde bulunan bir insansıyım ben
suçluluk çekmekten bir o kadar lezzet alırım
eylemim ki nedamet eylediğim bir daha kendini
tekrarlama cesareti bulabilsin bu kahpeleşmiş vicdan örsüsünde
tükenmek bilmeyen bir günah faaliyeti bende
korkmuyorum hata yapmaktan ve ölümüme kadar işleyeceğim
suçların anlık hazları sanıyorum bana sabahları yaşamayı yeğletiyor
sinmiyorum
çatlattığım başların altında serinliyorum hatta
anlaşılamazın tekiyim ben
huylu çünkü huylanırım her şeyden ve geçimli çünkü bursum bol
akşamları biraz efkarın tatlı kaygıları proletaryaya özgü efsunlasa da beni
eminönü tramvayına öylesine umarsız binen benim
hem kalabalığın lakaytlığı vardır
öyle ben ve sen eririz bilmem fazla kişinin oluşturduğu o molekülde
bağırsam sen kızarsın ama bağırsam o kızmaz çünkü o farklı bir hayat besliyor
benimkiyle nöron komşusu olmayan
ki hepimiz zaten böyle parça pinçik bütünsüz
ama alem yine elli böyle
dokunur falan aman gerek yok
çünkü canlı toplum böyle dişli dişli
ben sen ya da o parçası değiliz ama
