Gecenin koynunda saklı bir sızı,
Ne tam karanlık, ne de aydınlık.
Bir adım atsam, uçuruma varır,
Bir adım dursam, içimde yankı.
Yaşamak
Bir ödev gibi her sabah üzerime giydiğim,
Tene değmeyen soğuk bir elbise.
Yürüdükçe eksilen yollar gibi,
Ben de eksiliyorum sessizce.
Ölümse
Adını bildiğim ama yüzünü görmediğim,
kapımda nöbette bir yabancı misafir gibi.
Korkuyorum ondan,çünkü bilmemeyi
Taşıyamam ben;
Boşluk,en ağır yüktür bazen.
Yoruldum
Gülüşler sahte,kalabalıklar suskun.
Geceler uzun,dualar eksik.
Bir yerim hep kırık,
Tamiri yokmuş gibi yaşanmış yıllarım.
Ama gitmeye de cesaretim yok.
Ya sonra?
Ya acı,bu hayattan da öteyse?
O yüzden buradayım,
Ne tam diriyim,
Ne ölmeye hazır.
Bir sınırda bekleyen
İsimsiz bir yolcuyum,
Yorgun ve
hâlâ insan.
