Hüznün kırıkları kanat çırparken ruhumda,
Takvimlerden bir bir düşüyor ömür.
Titrerken gözlerde tütsülü anılar,
Heybesi boş dizelerde antik yalnızlıklar.
Beyaz sessizliğin mahşeri gibi zemheri gidişler,
Hayat sahnesinin bam teli inatçı ayazlar.
Başak vermemiş dallarda çürürken mısralar,
Üşüyen yorgun bakışlarda kuruyor yaprak yaprak şiirler.
Gamlı bir şiirin nazlı uyaklarında ,
Perçinleniyor hicran, sayfa uçlarında.
Nakşeyledim bendime özlem bestelerini,
Görmesin kimseler müebbet yemiş hüzünlerimi.
Nursel Camcı
