Hatıralar nereye gitsem gelir,
Yağmur yağarken,
Şarkı çalarken,
Peşimden koşar.
Hafızadan çıkmaz,
İyisiyle kötüsüyle silmek isteriz,
Çünkü o kişiyi unutmaya yüz tutarız,
Hayat düşmez şaşmaz.
Tek kalemde karalamak,
Yüzlerce silgiyi bitirmek,
Kör olup görmemek,
Sağır olup duymamak ister insan.
Canı yakar,
Ateşiyle kavurur,
Bazen mutluluktan da havalara uçurur,
Gökyüzüne haber ulaştırır.
İnsanı insan yapan değerdir,
İnsanı olgunlaştırır,
Kendinden bıktırır,
Pişman ettirir.
Ayna gibidir,
Sürekli karşısındadır,
Rüyalarında düşlerinde,
Her daim peşinde.
Gölgen gibi takipte,
Düşman gibi tetikte,
Dost gibi yanında,
Sen gibi uzağında.
Bazı roller vardır üstümüze yapışır,
Geçmişin izini geleceğin kaygısını taşır,
Rüyalarda geçmişten tur attırır,
Sıcak kadar yakıcı,
Soğuk kadar ürperticidir…
İşte hatıralar böyledir,
Unutulmaz kılınandır,
Bu yüzden kutsaldır,
Kurtulması zordur.
İnsan ister ardında iyi hatıra bırakmayı,
Hatrı sayılır olmayı,
Hali hatrı sorulmasını,
Ölünce iyi anılmayı…
