“birbirine bakan iki açık pencere gibi
cereyan ediyoruz seninle hayata”
bekleyişlerin en uç noktasında kırılıyor boynumuzun kirişleri
ve güzel şeylere yağmur yağsa
seni sevmek büsbütün sırılsıklam
sakın göz göze gelmeyelim
gözlerin neden gözlerime yatağan
neden hep benden gitti sonbahar
hep benden birileri?
şimdi rıhtımlarıma sağanak olsan
gemilerime durmadan su akar
saçlarına savrulsa cam üşümeleri
aç pencereni aç sonuna kadar
ninnisiz çocukların düşlerine as beni
şayet gregor samsa’ya arkadaş bulursan
ninnilerin olmadığı bir dünyaya idam
bak bu 23 nisanda taktığın mavi tokan
sen hiç gurbete çıkmamış olmakla övünebildiğin kadar övünmelisin mesela
annem ne zaman çantama havlu koysa ben gurbete giderdim
yünlü battaniyeler, karlı şubat geceleri
intiharı durduran bir martin eden romanı
mutfakta pişen kek kokusu bizim eve giderdi
bir yığın insan tanıdım, bir valizim bile olmadı
bizim yaralarımız birbirine benzemiyor mu
tuz gibi saçtığımızda
çünkü ben ne zaman
çünkü ben ne zaman kapımı açsam
çocukluğum okuldan dönerdi
beni görürsen iki el ateş et havaya
sakın göz göze gelmeyelim seninle
gözlerin hiç adil değil senin
gözlerin pencere önü çiçeği
sürçü lisan ettiysem vur beni
nasıl desem sana
aşkın bir şiirin ellerinden su içtiğini
aşkın adına özür dilerim
senin adına şiir
