Amerika’nın getto mahallesinde oturuyordu Vanessa. Dışlanmış azınlık bir gruptu. Babası ayyaşın biri, annesi bir hayat kadınıydı. Ergen yaşına gelmişti. On yedi yaşın ve yaşadığı mahallenin zorlukları her geçen gün artıyordu üzerinde. En kısa zamanda yaşadığı evden de, bu mahalleden de kaçıp buralardan kurtulmak istiyordu. O gün bir şey oldu, çok farklı bir şey. Gökyüzü griye dönmüş, sarı toz bulutu etrafa dağılmıştı Göz gözü görmüyordu. Ne olduğunu anlamadıkları bir anda büyük bir kütle gökyüzünü sardı. Uzay gemisinden bir grup robot indi ve yanlarına doğru yaklaşmaya başladı. Bu sırada Vanessa ve arkadaşı Ricardo ise kamyonetin kapısını kurcalamakla meşguldü. Vanessa Ricardo dürterek ; “teyibi sonra alırız. Buradan bir an önce tüymemiz gerek ” derken göz bebeklerinin içinin korkudan titrediğini hissedebiliyordu.
_Lanet olsun, bu da neyin nesi ? Tanrının unuttuğu bu yerde bunların ne işi var böyle?
_Aman Tanrım bu gemiden birileri iniyor. Bu yaratıklarda nedir, bunlar robot sanki
_Ştttt. Buraya geliyorlar, gitmeliyiz hemen. Ricardo şu binanın içine girelim.
Eski bir ayakkabı fabrikasına saklanırlar ama onlarda peşlerinden gelir. Üzerlerine geldiği anda Vanessa masanın üzerinde eline geçen malzemeleri insansı robotun üzerine savurmaya başlar. Ricardo ise eline geçen tutkalı androidin üzerine sıkar, köpüğü de yüzüne boca eder. Tam kurtulduklarını düşünürken fabrikanın arka çıkış kapısında başka robotlara yakalanırlar ve uzay gemisine götürülürler. Bu robotların görüntüleriyse insandan farksız olsa da çift sensörlü gözleri, tarayıcıları, parmaklarının ucunda kısa ve uzun menzilli silahları vardı. Gözlerini bir odanın içinde açarlar. Tutsak edildikleri oda da saatlerce kaldıklarını fark etmeleri için camdan bakmaları yeterli olmuştur. Kapı açılır. İri yarı, onlarca devresi, pis bir gülümsemesi olan olan bir robot gelir yanlarına. İlginçtir ki, dişleri de çok gerçek gibidir. Çekiştirerek başka bir odaya götürür Vanessa’yı. Burası camlarla kaplıdır. Şeffaf bir tülün ardından yaşlı bir kadın gördüğünü sanır. Sanrı gördüğünü zannederken, perdenin titrediğini fark eder. Yanıldığını düşündüğü anda ince perdeyi çekiştirip yere düşer yaşlı kadın. Kanlar içinde yere yığılır. Kafası ensesine kadar kesikler halinde açılmıştır. Bir et yığınına dönüştürmüşlerdir ihtiyar kadının bedenini. Kendisine de bunların yapılacağının endişesini duymaktadır.
Oradan kaçmak istediği sırada iki android robotun yanına doğru geldiğini fark eder. Hemen masanın yanındaki dolaba saklanır. iki robotun kendi aralarında konuşmasına şahit olur. Vanessa bulunduğu laboratuvarın sıkışık küçük dolabında saklandığı için konuşmalarını çok az işitebilmektedir Sohbetlerinde bir kadından söz etmektedirler. Konuşmalarının devamında godmother dedikleri kişinin çok hasta olduğundan ve üst kata çıkıp ona bakmaları gerektiğinden söz ederler. Onu bir anneleri ve yaratıcıları olarak da gördükleri de konuşmalarının arasında geçer.
Vanessa bu duyduklarından yaşadığı şaşkınlıkla dışarı çıkmak için kapıya yönelir ve kapının elektronik giriş anahtarını çalar masanın üzerinden.
Üst kata çıkmak üzereyken karşısına çıkan robotlara yakalanmamak için hemen yandaki başka bir odaya girer. Burada şok edici bir olayla karşılaşır. Genç bir adam Vanessa’dan yardım dilenmektedir. Ağzı kan çanağına dönmüş ve tüm dişleri de sökülmüştür Derisi yüzüldüğü için de kabuğundan çıkarılmış bir kaplumbağa gibidir. Bu derilerin odanın sağ tarafında duran yerde solüsyonlu bir küvetin içinde tutulduğunu ve hemen yanında sentetik bir dokuya dönüştüğünü sonra bunu robotların üzerine elbise gibi giydirildiğine tanık olur. Bu solüsyonla deri daha sentetik, sağlam ve esnek hale geldiğini gözleriyle görür. Vanessa bu genç adama çaresiz gözlerle bakmaktadır. Başında onlarca devrelerle kaplıdır. Bu devrelerse elekrotlu bir suyun içine daldırılmıştır. Kollarındaki kablolarsa cam bir panelin içinde bulunan bir devre kutusunun içinde tutulmaktadır. Adam buradan uzaklaşmak istese de devreler ve bağlantılardan bağımsız hareket edememektedir.. Robotların insansı olması için insana ait tüm dokuları çaldıklarına yüreği acı duyarak bakmaktaydı. Adamı kaderine terk etmek zorunda kalarak yoluna devam eder. Vanessa hızlıca üst kata doğru çıktığında Ricardo’yu da burada bulur. O da insansıların ellerinden kaçmış, fakat karın bölgesinden yara almıştır.
_Seni burada bulacağımı hiç düşünmemiştim Ricardo. Ama yaralısın. Bir laboratuvara girmeliyiz. Yaran kanıyor.
Koridorun sonundaki odada Ricardonun yarsına pansuman yapıp yollarına devam ederler
_Burası nasıl bir yer böyle?
_Bir mezbahane ve insanları burada parça parça ayırdıktan sonra ölüme terkedildikleri bir kamp burası. Ölüm kampı.
_ Baksana bu gemide bir üretim çiftliği onların.
_ Bu kadını hemen bulmalıyız ve bu kıyıma bir son vermeliyiz.
Buradaki insanların bize ihtiyacı var
_ Godmother dedikleri kadın, neyin nesi biliyor musun?
_Bulunca öğreneceğiz, anneleriymiş diye biliyorum.
_Hadi öyleyse, bulalım o zaman bu kadını.
_Şttt geldik sanırım odaya.
Oda da, fanus içinde beyinler, üretiminin yapıldığı gözler, burunlar ve vücuda ait uzuvlar vardır.
Biraz yukarıya doğru baktıklarında bir kadın görürler ve anlar ki aradıkları kadın odur. Merdivenlerden yukarıya doğru çıkarlar. İnsan mı yoksa robot mu bilemedikleri o kadınla karşılaşırlar. Bir göz çukurunda iki biyonik göz sensörü olan bu kadının; kafatası kesilmiş , beyni açık haldedir. O da diğerleri gibi sayısız devrelerle sarılı olan kafası büyükçe bir makineye bağlıdır. Vücuduysa devrelerle o derece kaplıdır ki cildi görünmez halde gelmiştir. Onu diğerlerinden ayıran farkı bir kovan beyin olmasıdır. Devrelerse büyük bir reaktöre bağlanmıştır Bu reaktörlerde gemideki tüm esirlerin beynini kontrol altında tutabilen bir işleve sahipti ve buradaki insanlarsa bu geminin tutsaklarıydı. Gemideki robotlarsa Godmother’dan bir melez yaratmış ve yarattıklarına da tapmışlardır.
_Buradaki insanların cehennemi oldun sen, neden peki?
_Bunun böyle olmasını istemedim ki, bak bana ben de bir yaratığım artık ve onlarında kölesi.
Bir gün birilerinin benim acıma son vereceğini biliyordum ve bu kişi sizlersiniz demek.
_Anlamam durumu değiştirmiyor ki ve bu lanet olası robotlar bir insana bunu nasıl yapabildiklerine inanamıyorum. Sana anne diyorlar üstelik.
_Doğru! Onları ben ekibimle yaratmıştım. Böyle olacağını öngöremedim ve onlarda beni yarattı .Şimdiyse bir ucubeyim. Çabuk olun, fazla vaktiniz yok. Devreleri ve bağlantıları kesin ve benim de bu acıma son verin lütfen.
Godmother sayesinde tüm robotların davranışları kontrol altına alınmış, tutulan esirlerse hafıza eşiğinden geçer olmuştur.
Gemideki yüzlerce esirinde serbest kalmasını sağlamışlardır. Ve sonrasında bu gemiden de, kahrolası robotlardan da kaçmayı başarmışlardır. İcat edilen makinaların kuklası olmaktan kurtulmuş, kimliklerini de geri almışlardır.
Vanessa, tüm tutsaklar serbest kaldıktan sonra Godmother’ın devrelerini ve bağlantılarını kesmiş, reaktörü kapamıştır. Ricardo ise diğer kabloların enerjisi kesmeyi başarmıştır.
_Ve Vanessa’nın gemiden inerken “ dünyada işe yaramazın biriydim ama artık yaşayan bir efsaneyim.” sözü, yaşamını özetler biçimdeydi.
Bulundukları mahalleye uzay gemisi yaklaşmıştı. Geminin mürettebatıysa etkisiz hale getirilmişti. Fakat Godmother’ın sonu ise kendini devre dışı bırakarak ve Vanessa’nın da yardımıyla bağlantılarını kopararak hayatına son vermişti. Bir kadının ölümü; insanlığın dirilişine neden olmuş, insanlığın uyanışıyla yeniden var olmuştu. Dünya için yarattığı robotlarını yine kendi elleriyle son vermiş, insanlığın özgürlüğüne ulaşması için kendini feda etmiştir.
