Kabul görmemiş varlığın pencere önündeki fark edilmeyen frezyasıyım
basmakalıp bir saksıda
Hüznümü yağmur koparır
Kokum karışır güneşe
Sözlerimden başka gücüm yok
Ayarsız çıkar sesim (ki zaten dinlemeyi bilen yok)
Sustuğumda daha anlamlıyım
Sevmekten kimse söz etmiyor artık
Gözleriyle bakılıp damıtılan yürekte
Ve okunmuyor korkarım ki silinmiş kartpostallara işlenen mürekkep
Azalıyoruz nehirler gibi günden güne
Onaylanmıyor hiçbir sözcük
Ve ışığı yitik gören her nesne
Ahhh sabırsız her şey
Darılmış tebessümü bile zor kaldırırsın
Kimsenin beklemeye mecali yok
Tam da artık yeter denilen sırada
İsyan oldu sanırsın
Sevmekten kimse söz etmiyor artık
Gözleriyle bakılıp damıtılan yürekte
Ve okunmuyor korkarım ki silinmiş kartpostallara işlenen mürekkep
Azalıyoruz nehirler gibi günden güne
Onaylanmıyor hiçbir sözcük
Ve ışığı yitik gören her nesne
