Ey kalbim ilk bayrağım, son sığınağım
Öncesiz sonrasız fenerim
Güneş’in özlemi öptü seni
Ve kendine bağışlandın,
Sızlasa çiçeklerin kirpikleri ağlayan kalbim
Bir kere daha hüzne terk etme beni
Gülümsemeye bırak artık yaşamı
Ve sığın kendi direncine kalbim
Çünkü sen kudretli bir dehşetsin,
Şımartılmış vahşi bir yeryüzü yaşadığımız
İşte tam vakti kalbim imkansızı dinlemenin
Yıkanmanın Anka Kuş ıslığı efsanelerle
Ve dalgalanmanın yeşil dağların soluğunda
Çünkü hiçbir umutsuzluk ölümsüz değil ey kalbim…
