Yüz çeviriyorum
esrik aynalardan
zühre yıldızını soluma alıp
ivecen dalıyorum
derin denizlere
albatroslar pusulam
genzimde asırlanmış
iyot kokusu
evelden ahire
düş ağı ördürüyor
zıpkınına takıldığım zaman
telaffuzu telafisiz
kelimeler savuruyorum
süt kesiği dalgalara
çizgisi kırılıyor ufkun
medcezirler büyüteçsiz
büyüyor gözlerimde
vakt-i akşama yol aldıkça
kuşluk güneşi
kızıla evriliyor evren,
yüzüme sürüyorum
bir parça alazlanmış göğü
asası oluyorum
şarklı bir çobanın
neşter çalıyorum
çıbanına aymazlığımın
haybeden hayıflanmışım
ay heybeme doluyor
