Tüm imkansızlıklar içerisinden
Bulup çıkardım seni bir akşam vakti
Gülüşün, memleketimin baharı gibi.
Kaç metreydi kefen, ölümden sonra hayat var gibi…
Kalsam yerimi yadırgıyorum, gitsem umudum döver beni
Bu döngüde en çok da sen öldürüyorsun beni.
Şikayetçi de sayılmam aslında,
Gülüşündür kafamı kurcalayan
Ölümden sonra hayat var gibi…
Bitmiyor bu baharın güzellikleri
Sonrası hemen kapı arkası, bekliyor beni orada gözlerin,
Hiç değişmez ya bakışlar
Sonraları hayal ediyor , öncelerini görüyorum
Her yılında seviyorum seni
Hayal ettiğim sonralar
Bildiğim , gördüğüm ve bilmek istemediklerim arasında bir perde gibi süzülürken yüreğimin penceresinden içeri
Aklım bir karış havada, öylece düşlüyorum seni
Ölümden sonra hayat var gibi…
