Lütfen ışığı açık bırakın!
Koyu lacivert bir denizde sürükledim aynadaki saçımı
Oturdum karşıma-Yedi kalbimi Tantalos
Dejavu hep rüyalarım. Uyandığımda ametistten bir taştım
Ve altımdaydı cam kırıkları. Devriliyordu gökyüzü bahçesine yılanların
Son borazan öttü yüzeyimde. Bir meleğin gümüşten parlak teninde
kararttım güneşi. Yürüdüm derimin gemisinde, kızıydı Athena’nın İstanbul Boğazı
Saatler eş zamanlı geometri. Oyuncak bir ölü yanağımdaki etten ağrı
Lütfen kapatmayın ışıkları!
Yatağımın ucunda geçiyor sırattan 1 yaşım. Durmadan trompet çalıyor atı Yehuda’nın
Bir tacir satıyor fotoğrafımı. Giyindim, tuvalden ruhuma akan boyaları
Çürüyor menekşeler formol eriyikte. Yaprakları linçliyor son mamutunu ormanın
Öğrendik ilkelliği. Bu yüzden evirilmiyor acımız vaktine şafağın
Bulanık bir an… Kovaladığım maske ilik atıyor plastik gövdeme
Sallanıyor öfkeli meczup gölgem. Bulanık zaman…
Eğilmişim ve kundaklıyorum yüzümü. Öklit’in camdan yansıyan kadavrasında…
Korkuyorum, lütfen ışığı açık bırakın!
