Sabahları yeni günü selamlarken,
Elime fincanımı alırım.
Çayımda neler var bugün, bakarım…
Gözden geçiririm birer birer kalabalıkları,
Düşünceleri ardımda bırakarak.
Çayın verdiği o anlık huzuru
Uzattıkça uzatırım…
Tadına varırım her bir dakikanın.
Mumumun kokusu beni alır götürür,
Gitmek istediğim o otantik dokulu
Şehirlere, mecralara…
Çayımda irili ufaklı
Hakkımda kararlar veren düşünceler var,
Dağılıyorlar oraya buraya.
Dünü ardımda bırakırım sessizce,
Bugüne niyet ederim kalbimle.
Her yudumda biraz daha sadeleşirim,
Azalırken…
Bense çoğalırım içimde.
Gün yükseldikçe çayımın buharı incelir,
Düşüncelerim de hafifler sanki.
Kalbimle konuşurum usulca,
Bir çocuk saflığında dinlerim iç sesimi.
Sorarım kendime:
“Bugün hangi duygum kayıp?”
Bazen bir korku çıkar karşıma,
Bazen de bir umut uzatır elini…
Hepsi bende bir bütün;
Ruhumu yansıtır her bir duygum.
Çayımın son damlasında bulurum cevaplarımı,
Kendime dönüp…
Hayallerimi allayıp pullarım,
Mutluluğu dönüştürürüm böylece.
Çayımın aynasında ruhuma erişirken,
Her yeni güne bir merhabam var…
