Bu Şehir
Pamuk ipliğine tutunmuş hayatlar
Bir damla gözyaşı gibi süzülüp giden yaşamlar
Birbirini tanımaz olur insanlar
Baba oğul ana kız
Kendini görsen başka bir bedende
Tanımazsın kızarsın
Koştururken yaşamın cambazlığında
Yığılırken otobüs kapısına
Yer vermezken ihtiyacı olana
Tanımazsın kendini
Nefret edersin
Her şeyden kalabalıktan kaçıp kurtulmak istersin
Boğulurken çırpınamazsın bile
Esir olmuş tutsak hayatlarda
Yaşadığını sanırsın
