Kalemim çirkinleşti,
Bu akan boya ne böyle?
Geçici mutluluk uğruna,
Boyamın karanlığını mı kaybettim?
Yazıksa o vakit…
Zarif oğlanlar gelsin,
Suratıma tükürsün.
Kırık çocuklar gelsin,
Gözüme ağlasın.
Bir gençliğim varsa,
Haline yansın.
Bu gülüşler boya,
Fakat beyazın da
Altı kara.
Rengi gitgide griye bel bağlamış.
Tutun ellerimden ey güzeller!
Nerede aksarmış gözler,
Olgunlaşmamış gençler.
Çocuğunu bulmuş anneler,
Hangi sokak başı ki,
Sarınmış âmâ evler.
Bensizlikle şenlenmiş sesler,
Neredeler…
Kol kola girmiş ihalesiz sevgililer,
Henüz alçaklanmamış ulu sözler.
Açılmamış samimiyetler,
Nerede?
Onlar…
Şunlar bunlar,
Ama bizler,
Değil…
Bizden uzağa,
En çok da benden uzağa,
Tutun ellerimden ey güzeller!
Bir karınca tükürüğü olayım,
Bu dünya halleri.
Bir kez sunsun bana,
Güzelleri…
En çok da bana,
Benim güzelimi.
Nasip…
