Ben seni hiç görmedim Atatürk
Bakışlarındaki ışığı gördüm fotoğraflarında,
Masmaviydi.
Maviliğin içinde kaybolup, çizdiğin yolda yönümü buldum.
Ben seni hiç görmedim, Atatürk.
Ama yüreğindeki sevgiyi hissettim.
O sevgi öyle yüce, öyle evrensel ki..
Koskocaman olmalı kalbin.
O kalpte birleşiyoruz her zorlukta, her güzellikte.
Fikirlerinin ölümsüzlüğüne şahit oluyoruz her geçen gün.
Ben seni hiç görmedim, Atatürk.
Özlemin de sevgin gibi büyüyor gün geçtikçe.
Sonunda anladım, sevmek için görmek gerekmez.
Atatürk’üm ,
Kalbimde yanan meşalesin,
Gözlerimdeki ışıksın,
Dik duruşumsun,
Yüreğimdeki sevgisin,
Hayallerimdeki disiplinsin, inançsın, umutsun.
Sen, defalarca okunması gereken bir kitapsın.
Keşke…
“Keşke!” diyecek oluyorum,
Sonra, seni görüyorum aynada.
Zihnimde fikirlerin,
Bize bıraktığın emanetin…
Ben seni hiç görmedim, Atatürk.
Ben seni yaşıyorum ,
Seni…
Dinar Keskin Yılmaz
