Geceye soruyorum bazen, “Bir insan bir kalbe bu kadar nasıl sığar?” Sessizliği büyütüyor karanlık, Ben ise sana dönüşen her...

Sustum gecelere, çünkü anladım, Bazı yangınlar sessizlikle söner. Rüzgâr bile unutur bazen adını, Ama kalp… kalp hiç unutmuyor, meğer. Yıkıldım...

Bir sabah gibi girdin gözüme, Güneş değdi, kalbim karardı. Ne sen gelmeliydin o saatte, Ne ben hâlâ bekliyor olmalıydım. Kelimeler...

Sana her dokunuşum bir yara bıraktı, Sen sevdin mi, yoksa rol mü yaptın? Ben yandım, kül oldum sessizce, Sen ise...

Bir bakışınla başlar her şey, Zaman durur, kalbim söner, yeniden yanar içimde. Sesin, rüzgâr gibi dokunur ruhuma, Adını duymak bile...